Bolivia

Olaa!

Vanuit Chili zijn we doorgegaan naar Bolivia dus. Vanuit de San Pedro woestijn gingen we met een busje naar de grensoversteek. Daar moesten we overstappen op 4x4 auto's er waren namelijk geen echte wegen. Alleen zandpaden door ongerepte natuur, ontzettend mooi dus. 

Onze eerste stop was Uyuni, waar we uiteraard Salar de Uyuni zouden bezoeken (de zoutvlaktes). Hiervoor kon je 1dagtour boeken, maar ook een 2 of 3 daagse. Het nadeel van de meerdere daagse tour zou zijn dat we weer in San Pedro uit zouden komen... Omdat wij daar dus al vandaan kwamen besloten we het op 1dagtrip te houden. Overigens alles wat je tegenkomt bij de meerdaagsetours, zijn wij ook langs op gekomen. Zoals hotsprings, laguna verde, laguna colorada en wilde flamingo's. De dag begon bij de 'train cemetery' oude, afgedankte treinen. Wat wel mooie foto's opleverde. Daarna door naar de zoutfabriek waar we leuke souvenirtjes konden kopen. In het zouthotel, helemaal gebouwd van zout, kregen we een goede lunch. Toen vrij lang doorgebracht op de vlaktes. Iedereen wil de perfecte foto met perspectief en onze chauffeur/gids was daar echt een held in. Hij ging helemaal los met voor iedereen posès verzinnen etc. Na de zonsondergang bekeken te hebben gingen we weer terug. 

Op naar Potosi, de hoogste stad ter wereld (4100m). Gelukkig beide geen last van hoogteziekte gehad. Wel uiteraard kortademig:p Hier is een van Bolivia's belangrijkste musea gevestigd, namelijk het Casa Nacional de la Moneda. Heel veel interessants te horen gekregen over hun geschiedenis, slavernij en uitbuiting van hun zilver. Zelfs het dollar logo ($) zou van hun logo afgeleid zijn. (de P,T,S en I, achter elkaar). Na dit allemaal gehoord te hebben moet je het natuurlijk zelf meemaken ook. De mijnen zijn nog steeds in werking en zorgen voor de meeste inkomen ook nog steeds. Dus wij wilden er een kijkje nemen, het schijnt nogal gevaarlijk en intens te zijn. Dat was het ook. De stoffen die je er ruikt zijn giftig en erg aanwezig. Ook werkt iedereen in de mijn voor zichzelf, waardoor onderhoud op de laatste plek komt. We hebben ook ontzettend vaak ons hoofdgestoten aan uitstekende of afgebroken balken (thank God for the helmets). Er werd ons aangeraden om kado's mee te nemen voor de mijners, dus vantevoren langs de winkel gegaan en heel toepasselijk konden we gewoon zo de winkel uitlopen weer met dynamietstaven. Heel onwerkelijk! Een heftige ervaring dus zeker. 

Hierna gingen we door naar Sucre. Een mooie plaats, lekker weer, alleen in de avonden hier flinke onweersbuien gehad met regen. Ook zijn we naar weer een dansvoorstelling geweest met eten. De show was mooi in elkaar gezet en gaf voorstelling van elke verschillende regio met hun eigen tradities. Op het einde kwamen de dansers het publiek in en namen mensen mee het podium op, ik was er al bang voor maar dit keer was Stef de sjaak! Haha, leverde hele mooie foto's op en zelfs een filmpje:) na alle gekkigheid ook nog serieus gedaan want hier schijnt de grootste archeologische plek te zijn met dinosaurus voet stappen. Waar een soort themapark omheen is gebouwd. Interessant om te zien en op een leuke manier ook. 

Onze laatste stop zou zijn La Paz (van dit land). Hier hebben we ook Stef zijn verjaardag gevierd met een heerlijk diner. We begonnen met oesters en een goede fles wijn dus lekker decadent! De volgende dag hebben we flink veel gewandeld en de stad goed verkend met een live and feel tour. De speciale drankjes en wijnen geproefd, verschillende soorten fruiten die we niet kende geproefd en zelfs pindakaas gevonden. De gids nam ons ook mee langs de 'Whitches market' en dus ook meer over de gewoontes en tradities gezien. Wat wel apart was, was dat ze veel foetussen van lama's gebruiken als o.a. offers. De dag erop zouden we Death Road gaan fietsen. Dat liep alleen even anders. Het begin ging goed, het was echt leuk en mooi uitzicht uiteraard, totdat ik een vervelende val maakte. Met de ambulance weggebracht en dus flink even roet in de planning gegooid. We zouden de dag erna eenberg beklimmen, maar dat kon ik in ieder geval wel op mijn buik schrijven, helaas. 

Heel vervelend en naar, was echt even doorzetten en zelfs getwijfeld om misschien eerder terug te komen. Maar gelukkig na 10dagen mocht ik het ziekdnhuis verlaten! Dus we gingen vol goede moed verder. Maar eerst paar daagjes chillen en bijkomen in het mooie Copacabana.